روش های تدریس زبان های خارجی
در این مقاله به بررسی برخی از انواع روش های تدریس زبان های خارجی می پردازیم. این ده روش برخی از انواع روش های مختلف تدریس هستند که کاربردی تر و رایج بوده و از تحقیق و تجربه اساتید این زمینه به دست آمدهاند. امید به اینکه این مقاله هم مانند مقاله های قبلی، مقبول شما مخاطبان عزیز واقع گردد.
۱- روش Grammar Translation Method
GTM
روش GTM یکی از قدیمی ترین روش های تدریس زبان های خارجی محسوب میشود. در این روش هدف اصلی از زبانآموزی، درک خواندن و نوشتن به زبان مورد نظر است ولی به طور دقیق توانایی برقراری ارتباط کلامی از طریق زبان آموزش داده نمیشود. بنابراین هیچ گونه تأکیدی روی تلفظها، مهارت شنیداری و مهارت کلامی وجود ندارد. به طور کلی دقیقا آن روشی که در مدارس راهنمایی و ابتدایی به دانشآموزان میآموزند.
در این روش منسوخ شده، زبانآموز بیشتر با گرامر و لغت درگیر است و معمولا اکثر آنها را حفظ میکند.
۲- روش Direct Method
DM
این روش نیز همانند روش قبلی است با این تفاوت که هیچ نوع ترجمه ای به زبان مادری وجود ندارد. زبان مادری و زبان مورد تدریس دو موضوع کاملاً جدا از یکدیگر محسوب شده و زبان آموز باید به صورت مستقیم (Direct) با زبان هدف رو به رو شود. در کلاس ها صحبت به زبان مادری مجاز نیست و مدرس باید با illustrate کردن مفاهیم (به نمایش گذاشتن آنها از طریق عکس و حرکات و نقشه و …) معنی و مفهوم کلمات را به زبانآموزان تفهیم کند.
روش DM از روش های تدریس زبان های خارجی است که در آنها ترجمه وجود ندارد.
این روش به خاطر تنوع کم و عدم استفاده از نکات روانشناسی لازم، کاربرد چندانی ندارد.
۳- روش Audio-Lingual Method
ALM ویژه نوجوانان و جوانان
روش Audio-Lingual از قدیمی ترین روش های تدریس زبان های خارجی است که در ابتدا در جنگ جهانی دوم برای آموزش زبان به سربازان به کار رفت. این شیوه در واقع ترکیبی است از دو روش قبلی؛ با این تفاوت که بحث روانشناسی مورد نیاز آموزش نیز به آن اضافه شده و از حالت یکنواخت بودن خارج شده است. در این روش مانند روشهای قبلی، لیستی طولانی از گرامر و کلمات صرفا جهت حفظ کردن به زبانآموز داده نمیشود بلکه هر آنچه که لازم است، از طریق گفت و گوهایی که با فرهنگ زبان هدف نیز متناسب است به زبان آموز منتقل میشود. برای نمونه یک دیالوگ در مورد رزرو کردن یک اتاق در هتل، صحبت کردن با پزشک و . . .
هدف اصلی در این روش، برقراری ارتباط از طریق شنیدن زبان مورد نظر است. بنابراین روشن است که ترتیب یادگیری به این صورت است: ابتدا Listening، سپس Speaking ،Reading در نهایت Writing.
در این روش سعی میشود یک سری الگو برای هر نوع ارتباط معرفی شود و زبانآموزان با یادگیری این الگوها و دیالوگها، و تعویض نقشها و … در آن، جملات مناسب برای هر موقعیت را تولید کنند.
۴- روش Silent Way
SW
روش SW ویژه افرادی است که دوره های مکالمه را گذراندهاند و قصد تمرین و تجربه بیشتر دارند.
این روش را بیشتر در کلاسهای بحث آزاد یا Free Discussion در مؤسسات زبان میبینیم. در روش SW، اغلب مدرس ساکت است به قولی “سکوت یک ابزار است.” این زبانآموزان هستند که صحبت میکنند. آنها باید بیاموزند که متکی به خودشان باشند و حتی اشتباهاتشان را خودشان با کمک یکدیگر حل کنند. مدرس تا جایی که مقدور باشد سکوت میکند. او فقط بحث آن جلسه را مشخص کرده و از افراد می خواهد در مورد آن بحث کنند و هر کجا که لازم شد اشکالات آنها را رفع میکند.
5- روش Community Language Learning
CLL
همانطور که از اسم این روش پیداست، از روش های تدریس زبان های خارجی است که یادگیری در آن به صورت اجتماعی (Community) انجام میپذیرد.
یکی از مشکلاتی که افراد مسنتر دارند این است که زمانی که در جمع نوجوانان و جوانان قرار میگیرند ممکن است اشتباهاتی را انجام بدهند که خودشان فکر کنند که بی سواد به نظر برسند! به همین دلیل بسیاری از مسنترها با اینکه علاقه به درس و کلاس و دانشگاه دارند اما خجالت میکشند سر کلاس حاضر شوند زیرا میترسند خدای نکرده مورد تمسخر قرار گیرند. روش CLL برای این نوع افراد طراحی شده. در این نوع روش تدریس معمولاً همه افراد در یک سطح هستند و بنابراین کسی از دیگری خجالت نمیکشد.
مدرس بیشتر حکم یک لیدر را دارد و پس از خواندن درس، از افراد که گروهگروه تقسیم شدهاند میخواهد که با هم تمرین کنند. بیشترین نقش مدرس، نقش مشاورهای است. هر گروه با توجه به آنچه فرا گرفتهاند شروع به تمرین با یکدیگر میکنند و اگر مشکلی داشتند و نیاز به کمک بود از مدرس کمک میگیرند.
مدرس با تشویق و انرژی مثبتی که به افراد میدهد اعتماد به نفس آنها را افزایش داده و آنها را برای ادامهی مسیر ترغیب میکند.
6- روش Communicative Language Teaching
CLT
در این روش هدف از آموزش، استفاده زبانآموزان از زبان آموخته شده در جامعه است. آنها معمولاً پیشزمینهای از زبان هدف دارند و حالا قصد دارند که مسلط تر شوند. این روش سرفصل مشخصی ندارد و هر بار یک موضوع خاص مورد بحث واقع میشود.
به طور مثال مدرس بخشی از یک فیلم را نمایش می دهد و سپس در مورد آن نکاتی را آموزش میدهد. (جملات مرتبط، گرامر مرتبط و غیره… )
7- روش Content-based Instruction
CBI
این روش تقریبا همان زبان عمومی و زبان تخصصی است که در اکثر دانشگاه های دنیا تدریس می شود. در مرحله اول که زبان عمومی است یک سری گرامر و نکات ابتدایی که برای درک متون تخصصی لازم است تدریس میشود و همانطور که میدانید همه دانشجویان از هر رشتهای میتوانند در آن دوره شرکت کنند. اما در مرحله دوم یعنی زبان تخصصی محتوای دروس متناسب با رشتهی دانشجویان انتخاب میشود و دانشجویان علاوه بر یادگیری زبان، محتوای مفید مرتبط با رشته خود را نیز فرا میگیرند.
8- روش Task-based Language Teaching
در این روش که مبتنی بر تکلیف و تمرین های کلاسی است درس با استفاده از انجام یک سری تکلیف (مانند جای خالی و چند گزینهای و …) آموزش داده می شود. متداولترین تمرینها در این روش یک سری جملات و اطلاعات به هم ریخته است و زبانآموزان باید با قرار دادن جملات در کنار هم، یک پاراگراف و دیالوگ با معنی بسازند.
9- روش Participatory Approach
در این روش، محتوا و سیلابس درسی نسبت به نیاز زبانآموزان تهیه میشود. به طور مثال خلبانان، مدیران، صنعتگران و … برای ارتباط با دیگران به یک سری جملات از پیش تعریف شده و محدود نیاز دارند که در این روش میتوان آنها را به صورت تخصصی آموزش داد…
10- روش Cooperative Learning
در این روش افراد به صورت گروهی و به نوعی رقابت همراه با همکاری زبان را مطالعه میکنند. به طور مثال تکالیفی داده میشود و افراد به صورت گروهی روی تکالیف کار میکنند و سپس دور هم جمع میشوند و پاسخها را با هم مقایسه میکنند و به همین صورت کار ادامه پیدا میکند تا تمامی مباحث سیلابس پوشش داده شود.
شبکههای اجتماعی ایران اروپا