شاید می‌خواهید در آینده نویسنده شوید. شاید هم می‌خواهید ایده‌هایتان را بهتر روی کاغذ پیاده کرده تا بتوانید در کلاس یا آزمون آیلتس نمره بهتری در بخش رایتینگ آیلتس بگیرید. هدف شما هر چه باشد، راه‌هایی برای تقویت مهارت نوشتن (Writing) در زبان انگلیسی وجود دارد.

برای تقویت مهارت نوشتن چند قدم اصلی وجود دارد که با برداشتن آنها می‌توانید تبدیل به یک “نویسنده” خوب شوید. خوب نوشتن به دانش و تمرین زیاد نیاز دارد، و البته سخت کوشی و اشتیاق برای بهبود مهارت رایتینگ (Writing).

در ادامه مطلب، این قدم‌ها را با هم بررسی خواهیم کرد. امیدواریم این نکات برای شما هم مفید باشند!

قدم اول: به جای جملات مجهول، از جملات معلوم استفاده کنید.

یکی از اصلی‌ترین نشانه‌های بد نوشتن، استفاده بیش از حد از فرم گرامری مجهول (Passive) است. در زبان انگلیسی، اصلی‌ترین قالب جمله سازی S-V-O است، یعنی Subject-Verb-Object (فاعل-فعل-مفعول). جمله “The zombie bit the man” مثالی خوب از همین موضوع است. فرم Passive این جمله ممکن است فهم موضوع را کمی برای خواننده دشوار کند: “The man was bitten by a zombie”. خواندن و درک یک جمله مجهول معمولا نیاز به دقت و انرژی بیشتری دارد و ممکن است خواننده متن را خسته کند، به همین خاطر توصیه می‌کنیم تا حد امکان در صورتی که لزومی ندارد، از جملات مجهول استفاده نکنید.

• استفاده از جملات Passive همیشه هم بد نیست. گاهی اوقات واقعا نمی‌شود از جمله Active استفاده کرد، یا جمله معلوم مفهوم مود نظر ما را آنطور که باید نمی‌رساند. اما قبل از اینکه شروع به استفاده از جملات مجهول، به توجه کنید که…
• اصلی‌ترین موقعی که در آن می‌توانید به سراغ جملات مجهول بروید، زمانی است که دارید یک متن علمی می‌نویسید. در متن‌های علمی معمولا برای تاکید روی نتایج‌ آزمایش‌ها از جملات Passive استفاده می‌شود. برای مثال، جمله “Antibiotics were found highly effective against the bacteria” تاکید اصلی را روی نتیجه آزمایش دارد، نه کسی که در حال آزمایش کردن است.

قدم دوم: از واژه‌های قدرتمند استفاده کنید.

یک نوشته خوب چه داستان باشد، چه گزارش و چه تکلیف Writing کلاس، بایستی دقیق و تاثیرگذار بوده و کمی هم بتواند خواننده را شگفت زده کند. استفاده از یک کلمه مناسب، می‌تواند یک جمله خیلی معمولی و حوصله سربر را تبدیل به جمله‌ای کند که سال‌ها در ذهن میلیون‌ها نفر بماند!

سعی کنید برای هر جمله، دقیق‌ترین کلمه را پیدا کنید. سعی کنید یک واژه مشخص را بیش از یک بار به کار نبرید، مگر آنکه قصد خاصی از این کار داشته باشید.

• یکی از استثناء ها موقعی است که دارید درباره گفتگوی دو یا چند نفر می‌نویسید. عبارت “گفت” در انگلیسی می‌شود “said”. لازم نیست که به جای آن از کلمات دیگری استفاده کنید (برای مثال، “She commented”). کلمه said معمولا به چشم خواننده نمی‌آید و استفاده از آن باعث می‌شود که خواننده روی اتفاقات تمرکز کند نه روی کلمات عجیب و غریب.
• منظور از “قدرتمند” این نیست که از کلمات پیچیده و غیر معمول استفاده کنید. وقتی می‌توانید بگویید “use”، لازم نیست از “utilize” استفاده کنید. “He sprinted” لزوما از “He ran” بهتر نیست، مگر اینکه قصد داشته باشید با آن معنی خاصی را منتقل کنید.
• بخش موسوم به Thesauruses (همان بخش مربوط به کلمات مترادف و متضاد) در دیکشنری‌ ها در نوشتن به شما خیلی کمک می‌کند، اما از آن با احتیاط استفاده کنید. اگر سریال Friends را دیده باشید، حتما به یاد دارید که شخصیت Joey وقتی که می‌خواست برای دوستانش نامه توصیه بنویسد، از Thesauruses استفاده کرد و جمله “They’re warm, nice people with big hearts” را تبدیل کرد به “They’re humid, prepossessing homo sapiens with full-sized aortic pumps”.  اگر قصد چنین کاری را دارید، حتما واژه‌های جدید را با دقت در دیکشنری چک کنید که معنی و کاربرد دقیق آنها را متوجه شوید.

قدم سوم: عبارت‌های اضافه را بریزید دور!

ساده، مشخص و رک بودن ویژگی‌های اصلی یک نوشته خوب هستند. هیچ لزومی ندارد که حرفی را در 20 کلمه می‌توانید بزنید با 50 کلمه بیان کنید. وقتی کلمه‌های کوتاهی وجود دارند که منظور را به روشنی می‌رسانند، استفاده از عبارات طولانی‌تر و چند واژه‌ای فقط خواننده را خسته می‌کند. نوشته خوب باید شامل کلمات خوب باشد، نه اینکه صرفا یک صفحه را پر کند.

اضافه کردن کلی ایده و جزئیات به متن ممکن است به نظر شما جذاب باشد، اما خواندن متن را سخت‌تر می‌کند. اگر عبارتی وجود دارد که ارزشی به نوشته شما اضافه نمی‌کند، آن را بریزید دور.

• از قیدها (Adverbs) هوشمندانه و به جا استفاده کنید. گاهی با دقت در بعضی از متن‌ها می‌بینیم که قیدها فقط متن را طولانی‌تر کرده‌ و هیچ بار معنایی هم به آن اضافه نکرده‌اند، چون معنای قید از قبل در فعل جمله وجود دارد. برای مثال، لازم نیست بنویسید “screamed fearfully”، همین که بنویسید “screamed” کافی است چون کسی که در حال جیغ زدن است احتمالا از چیزی ترسیده!
• این کار را قبل از نوشتن متن هم می‌توانید انجام دهید. به جای اینکه از ابتدا دنبال واژه‌های قلنبه و سلنبه بگردید، هر چه در ذهنتان می‌گذرد را با ادبیات خاص خودتان روی کاغذ آورده و سپس آن را ویرایش کنید.
• جملات را بیش از اندازه طولانی نکنید، مخصوصا اگر دارید داستانی را روایت می‌کنید. اگر احساس می‌کنید ذهن مخاطب می‌تواند جزئیات داستان شما را تجسم کند، شما هم به او اجازه این کار را بدهید. متن خوب، متنی است که خلاقیت خواننده را برانگیخته و او را به فکر وامی‌دارد. تنها زمانی اجازه دارید از جمله‌های طولانی و پر از جزئیات استفاده کنید که دارید یک متن علمی می‌نویسید.

قدم چهارم: به جای تعریف کردن اتفاقات، آنها را نمایش دهید.

به جای آنکه دقیقا به مخاطب بگویید در ذهن افراد چه می‌گذرد یا چه احساسی داشته‌اند، فقط اتفاقات را نشان داده و بگذارید خواننده خودش نتیجه گیری لازم را انجام دهد.

وقتی دارید فیلم می‌بینید، بازیگران معمولا نمی‌گویند که “خوشحال هستم”، بلکه خوشحال بودن خود را در عمل و رفتار نشان می‌دهند. شما هم در نوشتن باید دقیقا همین کار را انجام دهید.

• برای مثال، جمله “Sydney was angry after reading the letter” به خواننده می‌گوید که سیدنی عصبانی بود، اما هیچ تصویری از عصبانی بودن او به ما نشان نمی‌‌دهد. به جای این جمله، می‌توانیم بنویسیم “Sydney crumpled the letter and threw it into the fireplace before she stormed from the room” که عصبانی بودن سیدنی را به ما نشان می‌دهد، بدون آنکه حرفی از “عصبانی بودن” سیدنی بزند.

به یاد داشته باشید، ما آدم‌ها چیزی را که می‌بینیم باور می‌کنیم، نه چیزی را که برای ما تعریف کرده‌‎اند.

قدم پنجم: از کلیشه‌ها دوری کنید.

کلیشه‌ یعنی عبارات، ایده‌ها یا موقعیت‌هایی که آنقدر زیاد استفاده شده‌اند که دیگر معنا و تاثیر اولیه خود را ندارند. آنها معمولا خیلی کلی‌تر از آنی هستند که بتوانند توجه مخاطب را جلب کنند. هر وقت می‌خواهید چیزی بنویسید، تلاش کنید متن را از جملات و عبارت‌های کلیشه‌ای خالی کنید.

برای مثال، جمله “It was a dark and stormy night” یک عبارت و مفهوم کلیشه‌ای محسوب می‌شود. این جمله را با عبارت‌های به کار رفته توسط دو نویسنده معروف مقایسه کنید:

• جمله “It was a bright cold day in April, and the clocks were striking thirteen” در کتاب 1984 اثر جورج اورول یک نمونه بسیار خوب است. اینجا نه شب است، نه تاریک و نه طوفانی. اما از حال و هوای جمله کاملا معلوم است که این وسط چیزی مشکل دارد!
•  جمله “The sky above the port was the color of television, tuned to a dead channel” در کتاب Neuromancer اثر ویلیام گیبسون چیزی درباره وضع هوا نمی‌گوید، اما شما را به زیباترین شکل در فضای داستان قرار می‌دهد.

اگر می‌خواهید درباره خودتان بنویسید هم باید از شر کلیشه‌ها خلاص شوید. به جای آن که بگویید “آدمی اجتماعی هستید” می‌توانید بگویید “چون در 6 شهر مختلف زندگی کرده‌اید و با زبان‌ها و فرهنگ‌های آنها آشنایید، می‌توانید با همه افراد به خومبی ارتباط برقرار کنید”.

قدم ششم: کلی گویی نکنید!

بیش از حد کلی نوشتن یکی دیگر از نشانه‌های بد نوشتن است. یا جملات کلی ننویسید، یا اگر نوشتید باید حتما در ادامه به جزئیات ماجرا بپردازید. جملات کلی فقط باید در ابتدای متن و به عنوان Topic sentence استفاده شوند و جملات داخل پاراگراف‌ها حتما به جزئیات و دلایلی بپردازند که آن جمله کلی را پشتیبانی کنند. درست و دقیق بنویسید و منظور خود را به روشنی بیان کنید.

• برای مثال، اگر بخواهیم درباره تفاوت‌های مردم امروز و مردمی که صدها سال پیش زندگی‌ می‌کرده‌اند صحبت کنیم، جمله‌ای مثل “In modern times, we are more progressive than people a hundred years ago” اصلا کافی نیست. حتما باید با جزئیات بیشتری به موضوع بپردازید، آن را از منظرهای مختلف بررسی کنید و برای تک تک آنها دلیل بیاورید.

قدم هفتم: از استعاره‌ها و تشبیه‌ها با احتیاط استفاده کنید.

همانطور که استفاده درست از تشبیه‌ها (similes) و استعاره‌ها (metaphors) به نوشته شما جان می‌بخشند، استفاده بد یا بیش از حد از آنها هم ممکن است به مخاطب این پیام را برساند که خودتان هم از حرفی که می‌زنید مطمئن نیستید.

یکی از تکنیک‌‎هایی که بعضی افراد برای زیبا کردن نوشته‌هایشان از آن استفاده می‌کنند، دستکاری یا ترکیب استعاره‌هاست.

یک “استعاره ترکیبی”، ترکیبی از دو عبارت است که شاید معنی‌هایشان با هم جور درنیاید. برای مثال، جمله “We’ll burn that bridge when we come to it” ترکیبی از دو استعاره “We’ll cross that bridge when we come to it” و “Don’t burn bridges” است که اصلا خوب نشده است! اگر خوب نمی‌دانید چطور باید از چنین اصطلاحاتی استفاده کنید، یا کاربردشان را کامل یاد بگیرید یا بیخیالشان شوید!

قدم هشتم: گاهی قوانین را زیر پا بگذارید!

نویسندگان بزرگ همیشه از قوانین پیروی نمی‌کنند. آنها کاملا قوانین نگارشتی و دستوری را می‌شناسند اما این را هم می‌دانند که چطور و کجا باید این قانون‌ها را بشکنند.

اگر شما هم می‌خواهید چنین کاری بکنید، باید در بقیه نوشته خود آنقدر خوب و دقیق نوشته باشید تا مشخص شود دارید عمدا قانون شکنی می‌کنید و این کار به حساب کم سوادی شما گذاشته نشود!

قدم نهم: ویرایش کنید!

بارها و بارها ویرایش کردن یک متن، یکی از مهم‌ترین بخش‌های نوشتن است. بعد از تمام کردن یک متن، اجازه دهید چند ساعتی سپری شود و دوباره به سراغش بروید. این کار باعث می‌شود بتوانید با دید متفاوتی به نوشته نگاه کنید و اشکالاتی را ببینید که دفعه قبل به چشم شما نیامده بودند. این کار را هر چند بار که لازم است تکرار کنید تا نوشته شما قوی و پخته شود.

توجه داشته باشید که منظور از ویرایش، گرفتن غلط‌های دستوری و نگارشی نیست. ویرایش یعنی اینکه ببینید متن شما محتوا و منظور مورد نظر را چطور منتقل می‌کند و آیا به اهداف اصلی خود رسیده یا نه. باید مطمئن شوید که نوشته شما ایده مورد نظرتان را به مخاطب می‌رساند و اگر اینطور نیست، شاید لازم باشد جملات یا پاراگراف‌هایی را عوض کنید.

زبان آموزان عزیز می توانند با شرکت در دوره های مکالمه آموزشگاه زبان ایران اروپا و همچنین کلاس های جانبی رایگانی که مختص به رایتینگ می باشد، قدمی در تقویت رایتینگ خود بردارند.

همچنین می توانند برای کسب اطلاعات بیشتر در راستای تقویت مهارت نوشتن با مشاوران ما تماس گرفته تا بصورت رایگان آنها را در راستای تقویت مهارت نوشتن راهنمایی نمایند.

منبع: WikiHow