استفاده صحیح از زمان‌ های آینده در زبان انگلیسی (Future Tenses)

در ابتدای زمانی که شروع به یادگیری زبان انگلیسی می‌کنیم، اولین چیزی که یاد می‌گیریم معمولا صحبت کردن از خودمان و زندگی روزمره‌مان است که آن هم با استفاده از زمان‌های حال (Present Tenses) انجام می‌شود.

بعد از گذشت مدتی، کم کم با زمان‌ های گذشته (Past Tenses) و آینده (Future Tenses) هم آشنا می‌شویم. یاد می‌گیریم که با اضافه کردن ed به آخر خیلی از فعل‌ها، می‌توانیم آنها را به حالت گذشته برگردانیم و با گذاشتن یک Will ناقابل قبل از فعل هم جمله را به شکل آینده درآورده‌ایم! با مطالعه تعدادی کتاب داستان و تماشای چند فیلم هم احتمالا آنقدر کلمه بلد شده‌ایم که بتوانیم به انگلیسی تا حدی منظور خود را به طرف مقابل برسانیم.

تمام این اتفاقات معمولا تا قبل از رسیدن به سطح Pre Intermediate یا همان A2 اتفاق می‌افتند.

از اینجا به بعد برای رسیدن به هدف نهایی خود که احتمالا گرفتن نمره خوبی در آزمون آیلتس است، تازه کلی راه در پیش دارید.

یکی از موضوعاتی که در سطح فوق متوسط (Upper Intermediate) و پیشرفته (Advanced) بسیار اهمیت پیدا می‌کند، انواع مختلف زمان‌ های آینده (Future Tenses) در زبان انگلیسی است.

اهمیت استفاده صحیح از زمان‌ های آینده در زبان انگلیسی چیست؟

یکی از پدیده‌هایی که بسیار زیاد در کلاس‌ها مشاهده می‌کنیم این است که زبان آموزان در سطوح بالا هم اصرار دارند به همان شکل ساده‌ای که همان اوایل یاد گرفته بودند صحبت کنند: تعدادی جمله کوتاه با زمان‌های حال ساده، گذشته ساده یا آینده ساده که با یک یا چند and به هم وصل می‌شوند.

همانطور که قبلا هم گفته‌ایم، این شکل جمله‌سازی در آزمون آیلتس برای شما نمره‌ای بالاتر از 5 نخواهد آورد. فاکتور Complexity یکی از عوامل حیاتی در موفقیت در آزمون آیلتس است.

یکی از ابزارهایی که در بالا بردن Complexity به شما بسیار کمک می‌کند، استفاده از ساختارهای گوناگون زمانی در زبان انگلیسی است. استفاده صحیح از زمان‌ های آینده در زبان انگلیسی می‌تواند نمره شما را در آزمون‌ های بین‌ المللی زبان انگلیسی خیلی بالا ببرد.

انواع زمان‌ های آینده در زبان انگلیسی

البته شاید بهتر بود بگوییم صحبت کردن درباره آینده با استفاده از Tense های مختلف، چون اتفاقی که در عمل می‌افتد همین است. انگلیسی زبان‌ها به صورت کلی با استفاده از دو نوع Tense درباره آینده حرف می‌زنند. زمان‌های حال (Present) و زمان‌های آینده (Future).

زمان های حال (Present Tenses):

زمان‌های حال معمولا برای صحبت کردن درباره وقایع روتین و روزمره یا اتفاقاتی که همین حالا یا این روزها در حال رخ دادن است به کار می‌روند.

.John gets to work at 9:00 everyday

.Everybody’s watching Game of Thrones these days

!Who’s frying fish? I can smell it

حال استمراری (Present Continuous) برای آینده

حتما می‌دانید که ساختار Present Continuous به صورت be به اضافه فعل به همراه ing است و معمولا برای صحبت کردن درباره “همین الان” به کار می‌رود. در زبان انگلیسی از این Tense برای صحبت کردن درباره برنامه‌های افراد در آینده نزدیک هم استفاده می‌شود. برای مثال:

?Are you doing anything fun this weekend

?My friends and I are camping in the woods. Can you come

.I’m afraid not. I’m seeing my grandma on Sunday. She’s in the hospital now

علاوه بر این، حالت خاصی از Present Continuous هم وجود دارد: be going to به اضافه فعل. کاربرد این دو حالت یکی است، با این تفاوت کوچک که be going to روی “قصد داشتن” یا “برنامه ریزی کردن برای انجام کاری” تمرکز بیشتری دارد.

.Sarah is going to celebrate her birthday in her dad’s garden

?What are we going to eat during the trip

حال ساده (Present Simple) برای آینده

ساختار Present Simple به درد صحبت کردن درباره زندگی روزمره، مسائلی که همیشه واقعیت دارند (Facts) و برنامه‌های زمانی مشخص (Timetables) می‌خورند. طبیعی است که حتی برای صحبت کردن از آینده هم وقتی بحث بر سر Timetable ها باشد، باید از حال ساده استفاده کرد. برنامه‌های حرکت قطارها، هواپیماها، کلاس های آموزشی، برنامه های تلویزیونی، وقت دکتر و هر چیزی که از قبل در یک جدول زمانی قرار داده شده در این دسته بندی قرار می‌گیرند.

.We are flying to Istanbul tomorrow

?What time does your flight leave

.The plane takes off at 8:30 a.m. So I need to wake up early

زمان های آینده (Future Tenses)

نقطه مشترک همه زمان های آینده در زبان انگلیسی، وجود عبارت will در آنها است. will از نظر ساختاری مثل modal verb ها کار می‌کند (برای مثال، can یا should) و به همین خاطر فعل بعد از آن باید همیشه به شکل ساده بیاید. اما استفاده از فعل‌های مختلف بعد از will، حالت‌های مختلفی را خلق می‌کند که به تک تک آنها خواهیم پرداخت:

آینده ساده (Future Simple)

این اولین فرم از Future Tense ها است که معمولا در کلاس های زبان انگلیسی آموزش داده می‌شود. ساختار عبارت است از will یا won’t (که همان will not) است به علاوه شکل ساده یک فعل. این ساختار برای پیش بینی یک اتفاق در آینده، قول دادن، دادن یک پیشنهاد یا حتی انتخاب یک چیز به کار می‌رود.

.It will rain on Monday

.Don’t worry. My friends will help you with your problem

.Do you need help with cleaning the apartment? I’ll mop the floor

.I’ll have the chicken, please. I am allergic to fish

آینده استمراری (Future Continuous)

ساختارهای استمراری در زبان انگلیسی همگی شامل فعل به همراه ing و حالتی از be به کار می‌رود. در این مورد خاص، will be یا won’t be.

حالت Future Continuous برخلاف شکل ساده آن بر “یک فعالیت در حال انجام در آینده” تاکید دارد نه اتفاقی که قرار باشد یک یا چند بار در آینده بیفتد. به این مثال‌ها دقت کنید:

.I don’t know whom I will marry, but I’m sure I will meet someone

.Tomorrow night is the big night! At this time tomorrow, you will be dancing with your bride at the wedding

همان طور که می‌بینید، در جمله اول گفته شده که “یک روز یک نفر را خواهم دید” اما در جمله دوم تاکید بر این است فردا شب همین موقع “در حال رقصیدن با همسرت خواهی بود”. در اینجا تاکید روی “در حال انجام یک کار بودن” است و نه انجام شدن و تمام شدن آن.

فعل های دیگری هم در زبان انگلیسی وجود دارند که به آنها افعال Non-action یا Stative گفته شده و معمولا به شکل Continuous به کار نمی‌روند مثل need یا understand. می‌توانید بسیاری از آنها را با یک جستجوی ساده در اینترنت یا در کتاب‌های آموزش گرامر انگلیسی پیدا کنید.

گذشته در آینده (Future Perfect)

خیلی ها فکر می‌کنند Future Perfect معادل دقیقی در فارسی ندارد اما با کمی توجه و دقت، می‌توان از آن به خوبی در مکالمه انگلیسی استفاده کرد. Future Perfect زمانی به کار می‌رود که بخواهیم از تمام شدن کاری تا قبل از یک زمان مشخص در آینده صحبت کنیم. به این جملات دقت کنید:

.I will fly to Madrid tomorrow morning

.At this time yesterday, I will be flying above Mediterranean sea

   .By 12 p.m, I will have been flying for 5 hours

.Before the meeting starts, I will have arrived to Barajas Adolfo Suárez Airport

دیدید چه اتفاقی افتاد؟ این شخص در جمله اول می‌گوید که به مادرید پرواز خواهد کرد (آینده ساده)، در جمله دوم تاکید روی در حال انجام بودن کار است (آینده استمراری)، در جمله چهارم گفته می‌شود که قبل از شروع جلسه شخص به فرودگاه مادرید رسیده است (گذشته در آینده) و جمله سوم حالت استمراری آن (Future Perfect Continuous) است که می‌گوید قبل از ساعت 12 شخص پنج ساعت در حال پرواز بوده است (تاکید روی مدت زمان انجام کار).

همانطور که می‌بینید، جملات مربوط به آینده محدود به یک یا دو حالت نیستند و بسته به شرایط می‌توانید از یکی از حالت‌های بالا استفاده کنید. پس از این به بعد به دنبال فرصت باشید که در کلاس های درسی یا کلاس های بحث آزاد به درستی این ساختارها را به کار ببرید!