در ابتدای زمانی که شروع به یادگیری زبان انگلیسی می‌کنیم، اولین چیزی که یاد می‌گیریم معمولا صحبت کردن از خودمان و زندگی روزمره‌مان است که آن هم با استفاده از زمان‌های حال (Present Tenses) انجام می‌شود.

بعد از گذشت مدتی، کم کم با زمان‌ های گذشته (Past Tenses) و آینده (Future Tenses) هم آشنا می‌شویم. یاد می‌گیریم که با اضافه کردن ed به آخر خیلی از فعل‌ها، می‌توانیم آنها را به حالت گذشته برگردانیم و با گذاشتن یک Will ناقابل قبل از فعل هم جمله را به شکل آینده درآورده‌ایم! با مطالعه تعدادی کتاب داستان و تماشای چند فیلم هم احتمالا آنقدر کلمه بلد شده‌ایم که بتوانیم به انگلیسی تا حدی منظور خود را به طرف مقابل برسانیم.

تمام این اتفاقات معمولا تا قبل از رسیدن به سطح Pre Intermediate یا همان A2 اتفاق می‌افتند.

از اینجا به بعد برای رسیدن به هدف نهایی خود که احتمالا گرفتن نمره خوبی در آزمون آیلتس است، تازه کلی راه در پیش دارید.

یکی از موضوعاتی که در سطح فوق متوسط (Upper Intermediate) و پیشرفته (Advanced) بسیار اهمیت پیدا می‌کند، انواع مختلف زمان‌ های آینده (Future Tenses) در زبان انگلیسی است.

ادامه مطلب …